Bedrieglijke Palestijnse uitspraken als strategische wapens [Dr. Manfred Gerstenfeld]

Dr. Manfred Gerstenfeld Interviewt Michael Widlanski

‘Palestijnse leiders hebben dubbelzinnige boodschappen ontwikkeld als strategische wapens om te ontwapenen, demoraliseren en misleiden van vijanden terwijl het steun verkrijgt van derden. Zij maken gebruik van dubbelzinnige verklaringen voor verschillende doelgroepen in de traditie van taqiyya – de kunst van het veinzen. Dit is een door de Islam goedgekeurde toepassing van liegen om vijanden te verslaan. Bij het converseren in het Engels kunnen ze vredelievend klinken. Toch zenden ze tegelijkertijd oorlogszuchtige boodschappen aan de Arabieren uit in het Arabisch.

‘Deze methode van destructieve ambiguïteit werd reeds beoefend door de vooroorlogse Grootmoefti van Jeruzalem Haj Amin al Husseini. Hij was nauw betrokken bij het verspreiden van valse berichten over Joden die ‘proberen om de Tempelberg te veroveren’ in de vroege jaren 1920 en later in de propaganda-uitzendingen voor de nazi’s. Fatah leiders, vooral Yasser Arafat en Mahmoud Abbas, stapten in de voetsporen van Husseini met behulp van dubbelzinnigheid.’

Dr. Michael Widlanski (plaatje rechts) is de auteur van Battle for Our Minds: Western Elites and the Terror Threat (2012). Hij doceert aan de Bar Ilan Universiteit en was adviseur voor Strategische Zaken in Israël’s ministerie voor Openbare Veiligheid en stond in voor de Orient House archieven van de PLO. Hij zal een Schusterman gastdocent zijn aan de Universiteit van Californië, Irvine in 2013-14.

‘Communicatie en vooral huichelarij waren belangrijke motieven in het leven en de carrière van Arafat. Hij werd leider van de PLO door de microfoon en pen en niet door het geweer. Arafat werd hoofd van Fatah door het verkrijgen van aandacht in de kranten in Egypte in de jaren 1950. In 1968, werd hij de onbetwiste leider van de PLO na handige uitbuiting via de pers van de ‘Battle of Karameh.’

‘Van 1968 tot 1974, maakte Fatah / PLO duidelijk dat hij Israël wilde vervangen door een ‘democratisch Palestina.’ Dit was een eufemisme voor wat de voormalige PLO-leider Ahmad Shukeiry had verklaard: “… Israël vernietigen en de Joden in de zee drijven.” Begin 1974 ‘modereerde’ de PLO verder zijn teneur, maar niet zijn echte doel. Hij heeft de ‘Strategie van Fasen’ bedacht en verklaarde dat het zou proberen om delen van Palestina / Israël te verkrijgen via vreedzame middelen. Daarna zou het de wapens gebruiken voor de eindstrijd. Arafat en Abbas hebben deze strategie door de jaren heen verder verfijnd.

‘Hamas is meer directer geweest dan Fatah / PLO in het verklaren zijn doelen en tactieken – Israël vernietigen met de kracht van wapens. Het heeft sindsdien geleerd van Arafat en Abbas. In de afgelopen jaren, heeft ookHamas woordvoerders die suggereren dat het misschien zou overwegen om Israël te laten overleven als en wanneer het zich terugtrekt achter de 1949 staakt-het-vuren lijnen of de partitie lijnen van 1947.

‘Ondanks alle beweringen van het tegendeel, heeft geen enkele PLO leider ooit de eisen opgegeven van Palestijnse ‘vluchtelingen die terugkeren naar hun huizen’ in Israël. Toch zijn er veel prominente Israëliërs en Amerikanen die ook deze drogreden bevorderen. Arafat, Abbas en onderhandelaars zoals Yasser Abd-Rabbo, Nabil Sha’ath en Ahmad Qrei’a -ook wel bekend als Aboe ‘Ala – hebben openlijk en herhaaldelijk dergelijke Israëlische aanspraken op de vluchtelingen kwestie afgewezen van Ehud Olmert, Tzippi Livni en vooral Yossi Beilin en Shlomo Ben-Ami.

‘Ook werden eisen van veel Israëliërs en Amerikanen dat de PLO heeft ingestemd met de erkenning en aanvaarding van Israëlische nederzettingenblokken in ruil voor grondgebied dat Israël wil afstaan aan Palestijnse soevereiniteit, afgewezen. Dit geldt ook over beweringen dat het PLO leiderschap bereid zou zijn om de Israëlische controle te accepteren van een aantal heilige plaatsen in Oost-Jeruzalem en dat Ramallah of Al-Azzaria zou dienen als Palestijnse hoofdstad. Abbas vertelde herhaaldelijk aan de Arabische media – recent in augustus 2013 – dat er geen Joden in Palestijns gebied binnen mogen en dat Jeruzalem de Palestijnse hoofdstad zal zijn.

‘Abbas vertelde tegenover een Israëlische interviewer dat hij niet wilde terugkeren naar Safed (zijn geboortedorp). Daarna verklaarde hij tegenover Arabische interviewers dat alle Arabieren kunnen beslissen naar waar en wanneer ze zouden gaan. Hij zei specifiek dat alle vluchtelingen het ‘recht’ zouuden hebben om terug te keren naar hun huizen.

‘Beweringen dat de PLO haar handvest heeft gewijzigd zijn ook vals De ‘ceremonie’ in 1998 met betrekking tot dit, wordt geacht een podium act te zijn van de Palestijnen, ook al werd die gesanctioneerd door Bill Clinton en Benjamin Netanjahoe. Vooraanstaande Palestijnen – zoals Salim Za’anoun, de woordvoerder van het Palestijns Nationaal Congres – zeggen dat het PLO handvest nog steeds standhoudt.

‘Van tijd tot tijd, zeggen Arafat en Abbas dat ze ‘Israël te erkennen.’ Nadien wordt dat in het Arabisch uitgelegd dat ze het feit wel erkennen, maar niet het bestaansrecht van Israël. Ze poeieren verder elke poging af om de Joodse soevereiniteit of zelfs het Joodse nationalisme te erkennen.

Abbas heeft herhaaldelijk Netanjahoe’s eis afgewezen dat de PLO Israël moet accepteren als een overwegend Joodse staat. De PLO leiders keuren tot op vandaag kaarten en tekstboeken goed die verwijzen naargeheel ‘Palestina’, waaronder Tel Aviv en Haifa, als zijnde Arabisch. Vele Israëliërs en westerlingen geloven dat de PLO leiders ‘niet menen wat ze zeggen’ in het Arabisch. De geschiedenis heeft echter aangetoond dat de boodschappen aan hun eigen volk hun ware benadering is.

Widlanski concludeert: ‘Israël faalt in zijn externe communicatie mede omdat er geen eensgezind Israëlisch standpunt is. Elke strijd heeft een mentaal aspect. Dit geldt met name in de strijd tegen de terreur. Om te winnen, moeten de Israëliërs zichzelf onderwijzen om zich te informeren over de echte Palestijnse doelen en tactieken.

door Dr. Manfred Gerstenfeld

De twee gezichten van Mahmoud Abbas. Van tijd tot tijd, zeggen Arafat en Abbas in het Engels dat ze ‘Israël erkennen’ maar in het Arabisch voor eigen volk gaan ze voluit voor de (gefaseerde) vernietiging van de Joodse staat.

Bronnen:

1. Arutz Sheva:
   ♦ Deceitful Palestinian Statements as Strategic Weapons – Manfred Gerstenfeld Interviews Michael Widlanski [lezen]